aj milano

Avrupa basketbolunda sezonun en takdir edilesi takımıdır AJ Milano. Hem İtalya'da hem de Avrupa'da felaket başlayan bir sezonun ardından toparlamayı başardı takımı coach Bucchi. Onların bu sezon yaptıklarını, Phoenix Suns'ın 97-98 sezonunda 0-13 başladıkları fakat sezonu 42-40'lık performansla tamamlamalarının küçük bir örneği olarak görüyorum. Euroleague'de grup maçlarına 0-4 ile başlamıştı AJ Milano. Hatta bir ara grubun averaj denilmeye başlanmışken sihirli bir dokunuş misali Efes Pilsen ile İstanbul'da oynadıkları maç dışında bütün maçlarını kazanarak Top 16'ya grup 3. olarak kalmayı başardılar. Top 16'ya da iyi başladı Giorgio Armani'nin takımı. Olympiakos'un yenilmesi zaten ilk haftanın da en büyük sürpriziydi. Üstelik AJ Milano'nun kadrosu çok da ahım şahım değil. Takıma bu hafta katılan Hollis Price ile ne yapacağını bilmediğimiz el bombası kıvamındaki Maurice Taylor'ı bir kenara bıraktığımızda takımın en önemnli hücum silahı David Hawkins. Ki onun da günü gününe uymaz, ya atar ya da hiç atamaz. Tamam kabul Mike Hall, Pepe Sow, Mason Rocca çok da vasat altı bir pota altı değil ama bu kadronun Top 16'ya kalması bile sürprizdi. Olympiakos maçının ardından Prokom deplasmanından alınacak galibiyet İtalyanları ilk iki için sürpriz aday yapacaktır. Konumuz AJ Milano olsa da Olympiqkos ile ilgili bir hususa değinmeden geçemeyeceğim. Yannakis'in eline Avrupa'nın en geniş ve alternatifli kadrolarından biri olmasına karşın Yunanlı teknik adamın takıma katılalı 24 saat bile olmamış Jannero Pargo'yu 20 dakikanın üzerinde oynatması da nasıl bir karardır anlamadım. İnsan kadrosuna bu kadar mı güvenmez de oyun setlerini daha bilmeyen, kim hücum setlerinde ne yaparı bilmeyen bir adamı oynatır...